Van alle kinderen krijgt twee tot vijf procent ten minste éénmaal een koortsstuip. Een koortsstuip is een aanval die kan optreden bij kinderen in de leeftijd van drie maanden tot vijf jaar met koorts. Koortsstuipen zijn niet te voorkomen; ze zijn onafhankelijk van de hoogte of het oplopen van de temperatuur. Voor een ouder is het meemaken van een koortsstuip een zeer angstige ervaring.

Wat gebeurt er precies bij een koortsstuip?

Bij een jong kind zijn de hersenen nog niet uitgerijpt. Bij koorts kunnen de hersenen daarom van slag raken waardoor er als het ware kortsluiting optreedt. Erfelijke aanleg lijkt een rol te spelen bij het optreden van koortsstuipen. Eén of een paar koortsstuipen bij jonge kinderen wordt als normaal beschouwd.

Een koortsstuip treedt meestal op aan het begin van een koortsepisode, wanneer de koorts net opkomt. Dat kan dus zomaar zijn voordat je hebt gemerkt dat je kindje koorts heeft. Wanneer er al sprake is van hoge koorts, treedt er meestal geen koortsstuip op.

Bij een koortsstuip treden plotseling heftige schokken en trekkingen aan beide armen en benen op. Dit gaat gepaard met een bewustzijnsdaling. De aanval duurt enkele tot maximaal vijftien minuten, waarna het kind weer tot bewustzijn komt. Een uur na het begin van de koortsstuip is het kind weer goed aanspreekbaar, hoewel het daarna nog enige tijd kan huilen of onrustig kan zijn. 

Een koortsstuip geeft geen hersenbeschadiging en is geen teken van epilepsie.
moeder en kind samen in bed moeder en kind samen in bed

Wat kun je doen wanneer een kind een koortsstuip krijgt?

  • Belangrijk is dat je rustig blijft.
  • Leg je kind op de zij of op de buik met het hoofd omlaag, dan kan het zich niet verslikken.
  • Zorg dat er niets in de mond of keel zit, zodat je kind vrij kan ademen.
  • Zorg dat het niet kan vallen en zich niet kan stoten of bezeren.
  • Bel daarna de huisarts.

Medicijnen?

Paracetamol helpt niet om een koortsstuip te stoppen of te voorkomen. Er zijn ook geen andere medicijnen die een koortsstuip kunnen voorkomen. Soms geeft de huisarts een spierontspannend middel via het poepgaatje (diazepam rectaal) om de aanval te stoppen.